Laatste paar dagen zijn dan echt aangebroken. Morgen mijn laatste echte les dag. Daarna nog 3 tentamens knallen en dan hebben we het semester aan INSEEC afgerond. Ik heb deze school gehaat en geliefd met heel veel ups en downs in de afgelopen 4 maanden. Welke mafkees verzint het om studenten 14 (!!!!!!!) vakken te laten volgen en alle deadlines in 2 weken te stoppen! Je kan wel stellen dat ik uitgestudeerd ben voor het aankomende half jaar. Maar het einde is inzicht! Ik heb dan ook zeker wel een hoop geleerd.
Maandag de 20ste gaat de verhuiswagen (die heb ik praktisch nodig met alle zooi die ik heb verzameld) weer terug naar het groene kippenbruggetje en de Erasmusbrug. Gelukkig maar voor 8 daagjes voordat ik met mijn poffertjes por onder de Mexicaanse zon lig te flaneren. Nu het einde nadert kijk ik wel enorm uit om mijn familie weer te zien en vooral mijn hond natuurlijk. 4 maanden hier gaan snel maar 4 maanden zonder je familie om je heen is toch wel erg lang.
Elke dag een volle planning, is het niet met de laatste toetsen en presentaties dan is het wel een dag-schema vol met musea, exposities en winkels (Tjits altijd fijn om je er bij te hebben) Je wil iedereen toch nog even een laatste keertje zien, dus etentje met die daar, drankje met die hier, en zo zullen ook de laatste dagen voorbij vliegen. Natuurlijk ben je niet in Parijs geweest als je niet naar Disney bent gegaan, dat staat dus ook al geboekt (Iedereen wens mijn gezelschap voor die dag succes, dit wordt de echte vriendschapstest, ik hoop dat ze hun lange adem en geduld meenemen) en god ik snap nu echt waarom ouders hun kinderen niet meenemen naar Disney (ik vond het eerst altijd een vorm van mishandeling) maar nu ik de prijzen heb gezien snap ik het, je kijkt het maar lekker op youtube.
Het ergste aan weg gaan vind ik misschien nog wel het feit dat ik al mijn ellende zooi moet gaan inpakken. Ik kwam met 5 koffers naar hier (als moeders die weken er na geklaagd heeft over rug pijn, ik was het niet) en ik denk dat ik terug ga met 10. Maar alles moet mee want alles heeft een herinnering. Van de vlag van het Franse rugby team (RACING WOHOEHOE) tot aan alle boeken die ik hier heb gekocht en nooit ga lezen.
Iedereen hier zit in hetzelfde schuitje, iedereen is klaar met school, iedereen mist zijn of haar familie en vrienden, iedereen is blut. De ene wil liever naar huis dan de ander maar ik denk dat iedereen hier wel hele bijzonderen vriendschappen heeft gesloten in die 4 maandjes tijd. Van vele mensen weet je dat je ze hoogst waarschijnlijk nooit meer gaat zien gezien iedereen overal woont. Een heel raar idee vind ik dat, ondanks dat je met sommige mensen niet enorm close bent zou het toch erg leuk zijn als ze wat dichterbij woonde. Van andere weet je dat je ze binnen enkele maanden weer gaat zien, toch denk ik dat het afscheid hier van die mensen het zwaarste gaat worden. Je bent hier elke dag samen, beleeft de raarste en leukste dingen en plots zit je weer thuis, duizenden kilometers van elkaar verwijderd en wordt het gissen hoevaak en wanneer je elkaar weer ziet. Voor de ene zal dat niet zo vaak zijn en voor de andere misschien maandelijks. Ik durf wel te zeggen dat ik hier vrienden voor het leven heb gemaakt en dat dankzij hen mijn tijd hier in Parijs zo fantastisch was. Je deelt de hoogste pieken maar ook helaas wel eens de diepste dalen. Gelukkig deelde wij dat wel allemaal onder een fonkelende Eiffeltoren.
Parijs is ook helemaal in de kerst sferen getreden wat het nog gezellig maakt, niks kan natuurlijk op tegen Parijs in die zomer avonden maar de kerst komt toch akelig dichtbij (en als ik, als de grinch dat zeg dan is dat zo) Dat deze stad en vooral deze mensen dan ook voor altijd een plekje in mijn hart hebben is dan ook geen heel gek iets.
Ik trek maar gauw een fles wijn open om te vergeten dat we nog wel geteld 11 dagen op de teller hebben. Die laatste 11 dagen gaan we dan ook zeker wel enorm goed benutten! Ik denk dat jullie pas weer van mij horen tegen of na het einde, ik heb al een schurf hekel aan appels maar die gaat extra zuur worden. Dus bij de volgende blog zorg dat je ook wijn hebt en een doos tissues, is het niet voor jezelf dat is het wel voor mij!
Een dikke lebber van (nu nog)
Robin in Paris.
English:
Countdown in progress, fortunately I am not good at maths! (09/12/2021)
The last few days in Paris are arriving. Tomorrow is my last real class day. After that I will have 3 more exams and then we will have finished the semester at INSEEC. I have hated and loved this school with many ups and downs in the past 4 months. What kind of idiot thinks of making students take 14 (!!!!!!!) courses and cramming all the deadlines into 2 weeks! You could say that I am done studying for the next six months. But the end is insight! I have certainly learned a lot.
On Monday the 20th the moving van (which I practically need with all the stuff I’ve collected) will return to the dutch dammes and the Erasmus bridge. Fortunately only for 8 days before I am shinning under the Mexican sun. Now the end is approaching I am looking forward to see my family again and especially my dog of course. Four months here goes fast, but four months without your family around is a long time.
Every day is full of planning, if not with the last tests and presentations then it is a day-schedule full of museums, exhibitions and shops (Tjits always nice to have you around) You want to see everyone one last time, so dinner with this one there, drinks with this one here, and so the last days will fly by. Of course, you haven’t been to Paris if you haven’t been to Disney, so that is already booked (everyone wish my company success for that day, this will be the real test of friendship, I hope they bring their stamina and patience) and God I now really understand why parents don’t take their children to Disney (at first I always thought it was a form of abuse) but now that I have seen the prices I understand, you just watch it on youtube.
The worst thing about going away is perhaps the fact that I have to start packing all my miserable stuff. I came here with 5 suitcases (if my mum has been complaining about back pain the weeks after dropping me here, it wasn’t me) and I think I will go back with 10. From the flag of the French rugby team (RACING WOHOEHOE) to all the books I bought here and will never read.
Everyone here is in the same boat, everyone is done with school, everyone misses their family and friends and everyone is broke. Some want to go home more than others, but I think everyone here has made very special friendships in these four months. Of many people you know that you will probably never see them again as everyone lives everywhere. I find that a very strange idea, despite the fact that you are not very close to some people it would still be nice if they lived a bit closer. With others, you know that you will see them again within a few months, but I think that saying goodbye to those people here will be the hardest. You are here together every day, experiencing the strangest and nicest things and suddenly you are back home, thousands of kilometres away from each other and it is a matter of guessing how often and when you will see each other again. For some it will be infrequently and for others perhaps monthly. I can say I have made friends for life here and thanks to them my time in Paris was so fantastic. You share the highest peaks but also, unfortunately, sometimes the deepest lows. Fortunately, we shared all that under a sparkling Eiffel Tower.
Paris is also completely transformed into the Christmas atmosphere which makes it even more cosy, of course nothing can beat those Parisian summer nights but Christmas is getting awfully close (and when I, as the grinch, say that it is so) That this city and especially these people have a place in my heart forever.
I quickly open a bottle of wine to forget that we still have 11 days left on the clock. We will definitely make good use of those last 11 days! I think you won’t hear from me again until after the end. So for the next blog, make sure you have wine and a box of tissues, if not for yourself then for me!
A big kiss from (for now)
Robin in Paris.
