Nu 2 weekjes thuis van uit Parijs. De gewenning komt langzaam terug maar geeft ook het gevoel dat parijs al 2 jaar geleden is terwijl het pas zo kort is. Door de feestdagen pakt iedereen snel weer het leven op en heeft iedereen iets te doen, daarom loopt contact met elkaar soms ook wat lastiger.
Het hele gebeuren voelt nog wat onwerkelijk allemaal, ergens heb ik het gevoel dat ik na mijn vakantie weer op de trein stap en terug ga. Dit is niet het geval en dit is nog niet gedaald. Ook na het zien van ‘Emily in Paris’ alle plekjes, alle tentjes, je herkent zoveel en ziet jezelf er nog lopen! Heel vreemd
Ik heb er veel gesprekken over met Lena, want wij zaten tegelijk in quarantaine dus genoeg tijd om te kletsen! Zij ervaart dit gevoel ook, het is dus zeker fijn om er met elkaar over te praten. Als je mij een jaar geleden zou zeggen dat je je kut kan voelen omdat je een stad mist had ik je recht in je gezicht uitgelachen. Ff normaal doen, vooral zo’n stad als Parijs, vieze stink stad! Nou wie het laatste lacht lacht het hardste want kijk jezelf nu eens meid!
Na de thuis komst ging ook niet alles van een lije dakkie. Want mevrouwtje kreeg natuurlijk corona vlak voor haar vakantie! Gelukkig kon alles last moment nog om geboekt worden en vertrek ik morgen na 1,5 week quarantaine alsnog! Ik kan niet zeggen dat ik deze vakantie ‘nodig heb’ om uit te rusten maar wel om misschien nog even extra te dalen. Misschien helpt het helemaal niks maar misschien ook wel. Een kwestie van tijd denk ik maar!
Nou staat er genoeg leuks op het vooruitzicht en zijn we zelfs al het volgende buitenland avontuur aan het plannen. Parijs, London, Milaan, who knows. Alles ligt nu open, toch gaat er een lichte voorkeur terug naar de stad van de lichtjes! Eerst maar eens genieten van een vakantie, mijn familie en vrienden en hopelijk dalijk mijn diploma!
De stress die ik ervaarde van een vaste baan moeten zoeken en weten wat ik hierna wil neemt langzaam af. Ik ben nog jong en alle kansen liggen open! Ook voel ik me niet meer schuldig dat mijn ‘dromen’ niet in hellevoet of rotterdam liggen. Dat was al best een lange tijd duidelijk voor mijzelf en iedereen om mij heen!
Met een gezonde dosis ‘we zien het wel’, doorzettingsvermogen en enthousiasme zien we waar ik strand! Doen wat goed voelt en dan kom je altijd op de juiste plek!
De volgende blog is van uit Mexico, op het strand in het zonnetje! Ontzettend rot!
Dikke kus,
Rob!
Catching flights and hopefully losing feelings
Now 2 weeks at home from Paris. We are slowly getting used to being home but Paris feels like two years ago while it is only 2 weeks ago. Because of the holidays everyone quickly falls back into life again and everyone has something to do, therefore contact with each other is sometimes a bit difficult.
The whole thing still feels a bit unreal; somewhere I have the feeling that after my vacation, I will get on the train to Paris. This is not the case and it hasn’t really hit me yet. Even after seeing ‘Emily in Paris’, all the places, all the bars, you recognise so much and still see yourself walking there! Very strange
I have many conversations about it with Lena, because we were in quarantine at the same time, so there was plenty of time to chat! She also experiences this feeling, so it is certainly nice to talk about it. If you would have told me a year ago that you can feel bad because you miss a city, I would have laughed straight in your face. Just act normal, especially a city like Paris! Well, who laughs last laughs loudest because look at you now girl!
After coming home not everything went smoothly. Because madam got covid just before her vacation! Fortunately, everything could be rebooked last minute and I leave tomorrow after 1.5 weeks quarantine! I can’t say that I ‘need’ this holiday to rest, but I do need it to maybe let everything sink in a little more. Maybe it won’t help at all but maybe it will. A question of time I think!
Well, there is plenty of fun ahead and we are even already planning the next adventure abroad. Paris, London, Milan, who knows. Everything is possible, yet there is a slight preference for the city of lights! First we will enjoy a holiday, my family and friends and hopefully soon my diploma!
The stress of having to find a permanent job and knowing what I want to do after graduation is slowly diminishing. I am still young and all opportunities are open! I also don’t feel guilty anymore that my ‘dreams’ are not in hellevoet or rotterdam. That has been clear to me and everyone around me for a long time!
With a healthy dose of ‘we’ll see’, perseverance and enthusiasm, we’ll see where I end up! Do what feels right and you will always end up in the right place!
The next blog is from Mexico, on the beach in the sunshine! Terrible!
Big kiss,
Rob!
