Ondertussen ben ik al een paar dagen aangekomen in Parijs, ben ik gesetteld in mijn appartement en heb ik de eerste indrukken van de stad binnen gekregen. De eerste 4 dagen met moeders! Dit was erg prettig omdat er ineens nogal wat op je af komt. Ik had de dagen voor vertrek en zelfs de dag van vertrek geen enkele vorm van spanning of stress tot op het moment dat ik aankwam in mijn appartement, toen begon er iets te borrelen.
Woensdag aangekomen en woensdag ook de buurt verkent, supermarkten opgezocht en extra benodigdheden gekocht. Het appartement is erg netjes en goed beveiligd. De wijk daarin tegen is niet direct een feessie! Grauw, erg dichtbij een snelweg, viezig. Niet echt direct een uitnodigend plekkie. Dit werd ook maar weer even bevestigd toen we donderdag te voet de wandeling (Lees: marathon) naar mijn nieuwe school gingen lopen, viezige wijken, vreemde mensen en natuurlijk van die gekkies, ik voel me nog niet echt veilig op de straten van Parijs. School en de wijk daar om heen waren daar in tegen super gezellig en knus!
Vrijdag de wat mooiere kant van Parijs opgezocht, Sacré-Cœur, Montmartre , Galerie Lafayette etc. Prachtige wijken en gebrouwen met een waanzinnig uitzicht.
Toen was het zaterdag, moeders moest weg. Ik had al de hele dag buikpijn (lees: stress) en moment daar viel het dan ook wat zwaarder als verwacht. Het is nooit leuk om je ouders 4 maanden te moeten missen maar dat in combinatie met het feit dat ik mijzelf ineens realiseerde dat ik nu helemaal alleen was in een stad waar ik niemand ken en het feit dat ik na al die dagen nog niet echt een klik had met de stad en mij nog niet 100% veilig voelde was een bom die insloeg. Het liefste wilde ik gewoon naar huis. (dag 4 jongens, dit gaat nog leuk worden)
Even uit gejankt en daarna weer schouders op! Mezelf gedwongen om toch even naar buiten te gaan ondanks dat ik het niet echt relaxed vond en met mezelf afgesproken dat gedachtes als ‘ik wil naar huis’ pas plaats konden maken wanneer ik dit echt had geprobeerd, niet na dag 4.
Vandaag is het zondag! Ik ga vandaag op pad met mijn mijn nieuwe vriendin. Zij woont 2 etages boven mij, ideaal om alles mee te verkennen en om samen naar huis te kunnen s’nachts (want zo stoer als dat ik in Rotterdam ben ben ik hier ineens niet, daar gaat mijn reputatie) Maandag begint school en ga ik alle andere mensen leren kennen en langzaam mijn routine beginnen. Vrijdag komt Pumah al over naar Parijs om me te vergezellen dus vervelen zal ik mij niet!
Ik hoop dat ik in de aankomende weken een betere klik met de stad krijg en ook dat bang zijn leer loslaten. We gaan het allemaal wel mee maken! Want: nobody said it was easy!
Ooievaar! (zo klikt ‘au revoir’ ongeveer met mijn platte accent)
Kussies,
Rob
English:
First few days, first few stimuli. (29/08/2021)
In the meantime, I have already arrived in Paris for a few days, have settled in my apartment and have received my first impressions of the city. The first 4 days with moms! This was very nice because suddenly quite a lot comes at you. The days before departure and even the day of departure I didn’t have any kind of tension or stress until the moment I arrived at my apartment, then something started to bubble.
Arrived on Wednesday and also explored the neighborhood on Wednesday, looked up supermarkets and bought extra supplies. The apartment is very neat and well secured. The neighborhood against it is not exactly a party! Gray, very close to a highway, dirty. Not exactly an inviting place. This was also briefly confirmed when we walked the walk (Read: marathon) to my new school on Thursday, dirty neighborhoods, strange people and of course those crazy people, I don’t really feel safe on the streets of Paris yet. School and the neighborhood around it were super nice and cozy!
Visited the more beautiful side of Paris on Friday, Sacré-Cœur, Montmartre, Galerie Lafayette etc. Beautiful neighborhoods and an amazing view.
Then it was Saturday, mom had to go. I had stomachaches all day (read: stress) and at the moment it was a bit heavier than expected. It’s never nice to miss your parents for 4 months, but that combined with the fact that I suddenly realized that I was now all alone in a city where I don’t know anyone and the fact that after all those days I still haven’t really I had a click with the city and I still didn’t feel 100% safe was a bomb that hit. I just wanted to go home. (day 4 guys, this is going to be fun)
Went out for a while and then got back at it again! Forced myself to go outside for a while even though I didn’t find it really relaxed and agreed with myself that thoughts like ‘I want to go home’ could only take place when I had really tried this, not after day 4.
She lives 2 floors above me, ideal to explore everything and to be able to go home together at night (because I’m suddenly not as cool as I am in Rotterdam, that’s where my reputation goes) Monday school starts and I go get to know all the other people and slowly start my routine. Pumah will come to Paris on Friday to accompany me, so I won’t be bored!
I hope that in the coming weeks I will get a better connection with the city and also let go of that fear. We’re all going to make it! Because: nobody said it was easy!
Kisses,
Robin
