Woensdag ben ik alweer 3 hele weken in Parijs. Ik kan nu toch echt wel zeggen dat ik hier thuis aan het worden ben. De stad voelt niet meer zo onbekend en onveilig en de angsten die ik 3 weken geleden had zijn praktisch verdwenen. Natuurlijk nog steeds wel voorzichtig en oplettend maar niet meer bang. De stad wordt steeds meer eigen en ik begin nu zeker te zien waarom mensen zo verzot zijn op Parijs.
Elke dag wel even een nieuw plekje ontdekken met verschillende mensen! Zoals veel mensen op mijn instagram nu al wel zien draait het de afgelopen weken vooral om vreten en zuipen (effe lekker plat gezegd). Gelukkig loop ik enorm veel, anders zou je mij nu al kunnen rollen, goed vooruitzicht voor de aankomende maanden.
Ik heb het hier bijna drukker als thuis, elke dag wel iets op de planning staan. Daar even eten, hier even een drankje, even daar heel wandelen, middagje in het park hangen, noem maar op! Maar hey, mij hoor je niet klagen. Als gaat dit deze week wel even veranderen. School gaat nu echt beginnen. Na 2 jaar thuis studie ineens weer in de schoolbanken 4 á 5 dagen per week.
Dit is wel even wennen. Ook het feit dat ik hier iets beter mijn best zou moeten doen dan thuis is wel even een dingetje, ik heb het tenslotte hartstikke druk. De docenten zijn vooral professionals uit het werk veld (een docent met een top functie binnen Balenciaga, ik hang aan je lippen, dat snap je wel) Dit maakt de lessen enorm interessant maar het blijft lastig. Alles is in het Engels, ik ben best goed in engels maar automatisch vertaal je toch een deel naar het Nederlands in je hoofd, daarna het nog begrijpen en bevatten zijn een hoop stappies tegelijk. Ik zal dus ook echt wel aan de bak moeten met school, dit is tenslotte de reden waarom ik hier ben (dit zeg ik natuurlijk omdat mijn ouders dit ook lezen, de grootste reden is natuurlijk gewoon het feit dat de clubs hier wel open zijn)
Deze week veel nieuwe dingen ontdekt en nog meer nieuwe mensen ontmoet (geloof me, het is vermoeiender als dat het klikt) waaronder ook een hoop Nederlanders! 2 meiden ontmoet waarmee het enorm goed klikt en in een whatsapp groep gegooid met nog 40 andere hollanders (& 5 Rotterdammers heuy). Veel uit eten geweest, leuke nieuwe barren gezien en een rommelmarktje bezocht (sommige dingen verleer je nooit, bedankt oma)
Hoewel de stad steeds meer mijn speeltuin begint te voelen loop ik nog steeds overal met google maps aan, ik kan dus nog niet stellen dat ik een local aan het worden ben want ze pikken mij er zo uit. Het beeld dat wij in Nederland hebben over de Fransen, stijf, gemeen, gesloten, spreken geen Engels, nors (ik pas verder wel op) moet ik toch echt wel ontkrachten. De mensen hier zijn enorm behulpzaam (als er 1 oma in de metro stapt staan er minimaal 5 mensen op en wanneer vrouwen met buggies de trap af moeten staan er al 3 mannen klaar om haar te helpen), ze zijn wel wat verlegen en hebben moeite met Engels maar ze proberen het altijd. Ik probeer ook altijd een klein beetje Frans te spreken (lees: ik zeg ‘bonjour ipv hi’ en ‘Au Revoir ipv goodbye’, ik hoop dat die franse les zijn vruchten gaat afwerpen) Ik mag dus zeker niet klagen over de Franse! Ze hebben mij aangenaam verrast! Ik hoop dat ik na deze 4 maanden beetje kan mee komen in hun cultuur en taal, zou toch mooi zijn mee genomen.
Deze week zet ik mijn vreet, zuip en (helaas ook) leer marathon weer rustig verder, geen zorgen ik loop enorm veel en ik ga ook echt mijn best doen op school. Alles komt dus zeker goed met mij!
Voor nu nog ooievaar (hopelijk na mijn eerste Frans les ‘ au revoir’) en tot snel van een vermoeid maar voldaan meiske!
Groetjes,
Robin (in het engels Rabin of in het Frans Robá)
English:
With a croissant in one hand and google maps in the other you get everywhere
Wednesday I will be in Paris for 3 whole weeks. I can now really say that it starts to feel like home here. The city no longer feels so unfamiliar and unsafe and the fears I had 3 weeks ago have practically disappeared. Of course, still careful and observant but no longer afraid. The city is becoming my own more and more every day and I’m definitely starting to see why people love Paris so much. Discovering a new place every day with different people!
Like many people on my Instagram, the past few weeks have been mainly about eating and drinking(mostly alcohol). Fortunately, I walk a lot, otherwise I would be already fat. I’m almost busier here than at home, I have something planned every day. Grabbing a bite there, even having a drink here, taking a long walk there, hanging out in the park, you name it! But hey, I am not complaining.
This week it is going to change. School is really starting now. After 2 years of studying at home, suddenly being back in school 4 to 5 days a week is hard. This takes some getting used to. Also, the fact that I have to work a little harder here than at home something new. The lessons are very interesting, but it remains difficult. Everything is in English, I’m pretty good at English but you automatically translate a part into Dutch in your head, then understand it and contain a lot at once. I will also have to work hard for school, this is the main reason why I’m here ( is am saying this is because my parents also read this, the biggest reason is of course just that the clubs are open here)
Discovered a lot of new things this week and more more new met people (believe me, it’s more tiring than it sounds) including a lot of Dutch people! Met 2 girls with whom it clicks very well and been put into a WhatsApp group with 40 other Dutch people (& 5 Rotterdammers heuy).
Been out to eat a lot, saw nice new bars and visited a flea market (some things you never forget, thanks grandma) Although the city is starting to feel more and more like my playground, I still walk everywhere with google maps, so I can’t say that yet I’m becoming a local.
The image we have in the Netherlands of the French people , stiff, mean, closed, don’t speak English (I’ll be careful from here on) I really have to disprove. The people here are extremely helpful (when 1 elder person gets on the metro there are at least 5 people who stand up and when women with buggy have to go down the stairs there are already 3 men ready to help her), they are a bit shy and have difficulty with English but they always try. I also always try to speak a little bit of French (read: I say, ‘bonjour instead of hi’ and ‘Au Revoir instead of goodbye’, I hope that French lesson will pay off) So I can certainly not complain about the French! They pleasantly surprised me! I
hope that after these 4 months I can get along a bit in their culture and language. This week I will continue my eating, drinking and (unfortunately) learning again, don’t worry I walk a lot and I will really do my best at school. Everything will be fine!
For now, still bye (hopefully after my first French lesson ‘au revoir’) and see you soon.
Kind regards,
Robin (in English Rabin or in French Robá)
