Zo, na 1,5 maand niks van mijzelf hebben laten horen, ben ik weer terug. En zelfs met een gehele nieuwe en blitsende website. Dit heb ik helaas niet te danken aan mijn eigen handigheid maar aan die van Ricardo die deze even voor mij in elkaar heeft weten te knallen. 100 maal dank.
Een nieuwe website omdat ik het gevoel had dat mijn oude website toch nog veel te wensen overliet en niet echt een profi uitstraling had, en in het proces ben ik erachter gekomen dat ik schrijven echt enorm leuk vind en hierin misschien ook wel verder wil.
Maar Rob als je het zo leuk vindt waarom ben je dan 1,5 maand MIA. Nou, dit omdat ik een hele boel had uit te zoeken voor mijzelf. De terugkomst uit Parijs en Mexico heeft op emotioneel vlak veel van mij gevraagd. Ik was mezelf even helemaal kwijt en wist echt niet wat ik wilde na mijn studie. Dit weet ik nog steeds niet en ik ben zeker nog niet de oude maar de vraag is dan ook of ik dit wel wil. Parijs heeft mij op zoveel vlakken een mooier mens gemaakt (dit kan je wel zeggen toch over jezelf of is dat cocky?!) dat de ‘oude’ ik niet meer goed genoeg is. Alleen wil de ‘nieuwe’ ik een hele hoop dingen die niet zomaar even komen aanwaaien, zoals masters in het buitenland, alleen maar reizen etc. Dit kost zeg maar best een hele hoop centen en laat ik die nou net even niet hebben na 7 maanden lang leven de lol.
Om de druk een beetje van de ketel te halen heb ik besloten om een tussen jaar te nemen. In dit tussen jaar wil ik veel reizen maar er ook achter komen wat ik wil doen. Een master in journalistiek, een baan in het buitenland, een trainee ship in het buitenland of in Nederland. Het is allemaal leuk maar ik weet niks nog zeker, de opties zijn eindeloos. Dit is iets heel moois aan mijn generatie, alles kan! Er zijn geen grenzen aan de opties die er zijn. Dit is natuurlijk iets waar je enorm dankbaar voor moet zijn maar het maakt de keuze wat je wil ook heel lastig. Dit merk ik ook enorm bij mijn leeftijdsgenoten.
Iedereen zit een beetje in de knoop met wie hij of zij is en wat ze willen in het leven. Ik merk dat veel mensen van mijn leeftijd mentaal een beetje struggelen. Of dit de leeftijd is, de levensfase of dat het misschien ook iets te maken heeft met corona, who knows. Het enige wat ik weet is dat ik niet de enige ben die hier mee worstelt.
Thuis in Nederland heb ik de meest fantastische mensen om mij heen die mij steunen in elke keuze die ik maak maar wat het lastig maakt is dat deze mensen vaak niet hetzelfde denken als ik. Zij snappen mijn wensen niet helemaal en we liggen vaak op een geheel andere lijn en bevinden onszelf in een andere levensfase. Veel vriendinnen zijn bezig met het kopen van huizen en het krijgen van vaste banen. Dit jaagt mij de stuipen op het lijf. Maar terwijl ik de ambitie heb om de wereld (en mijzelf) te ontdekken vinden zij dit soms ook lastig te begrijpen zoals dat bij mij andersom is.
Daarom hecht ik ook nog steeds enorm veel waarde aan de mensen van mijn exchange. Deze zitten vaak een beetje op dezelfde golflengte en snappen de keuzes en afwegingen die erbij komen kijken wat beter. Nou had ik het geluk dat 3 van mijn beste vriendinnetjes uit Parijs mij voor mijn verjaardag afgelopen weekend hebben opgezocht. Een weekendje op vakantie in je eigen stad. Wat had ik het nodig om deze meiden weer te zien zeg. Ik was niet vergeten hoe fantastisch ze waren maar het was wel weer even een fijne bevestiging. Zo’n bijzondere vriendschap hebben we gemaakt die dus ook echt dieper gaat dan alleen 3 maandjes wonen in dezelfde stad. Toekomstplannen, tripjes, etc alles wordt geplant in de 4 dagen dat we samen waren. En het leuke van deze plannen is dat ze, tot nu toe, altijd doorgaan!
Hoe eng de toekomst, volwassen worden en keuzes maken soms ook is. Met de juiste mensen aan je zijde valt alles vanzelf op zijn plekje. Daar heb ik ook bij mij het vertrouwen in, misschien duurt het wat langer en is het niet het pad wat de meeste mensen bewandelen maar dat is helemaal prima!
Nu vooral doorgaan met de dingen die ik leuk vind! Schrijven, reizen, de clown uit hangen en mij verder verdiepen in kansen die op mijn pad komen in de aankomende periode! Ik hoef in elk geval niet stil te zitten!
Back and Better than ever
So, after 1.5 months of not hearing from me, I am back. And even with a brand new and shiny website. Unfortunately, this is not thanks to my own skills but to those of Ricardo who managed to put it together for me. Thank you 100 times.
A new website because I had the feeling that my old website left a lot to be desired and did not really have a professional look, and in the process I found out that I really like writing and maybe I want to continue in this field.
But Rob if you like it so much why are you MIA for 1,5 months. Well, because I had a lot to sort out for myself. Coming back from Paris and Mexico demanded a lot from me emotionally. I had completely lost myself for a while and really didn’t know what I wanted after my studies. I still don’t know and I am certainly not my old self yet, but the question is whether I want to be. Paris has made me a more beautiful person in so many ways (you can say that about yourself or is that cocky?!) that the ‘old’ me is no longer good enough. But the ‘new’ me wants a lot of things that don’t just fall into my lap, such as masters abroad, travelling alone, etc. This costs quite a lot of money and I don’t have that after 7 months of living happily ever after.
To take the pressure off a bit, I decided to take a gap year. In this gap year, I want to travel a lot but also find out what I want to do. A master in journalism, a job abroad, a trainee ship abroad or in the Netherlands. It’s all nice but I’m not sure of anything yet, the options are endless. This is something very beautiful about my generation, everything is possible! There are no limits to the options available. This is of course something you should be very grateful for, but it also makes the choice of what you want very difficult. I also notice this in my peers.
Everyone is a bit confused about who they are and what they want in life. I notice that many people of my age struggle a bit mentally. Whether this is the age, the stage of life or maybe it has something to do with corona, who knows. The only thing I know is that I am not the only one who struggles with this.
At home in the Netherlands, I have the most wonderful people around me who support me in every choice I make, but what makes it difficult is that these people often do not think the same way as I do. They don’t quite understand my wishes and we are often on completely different paths and in different stages of life. Many of my friends are busy buying houses and getting permanent jobs. This scares the hell out of me. But while I have the ambition to discover the world (and myself), they sometimes find this hard to understand as it is the other way around for me.
That is why I still value the people in my exchange enormously. They are often on the same wavelength and understand the choices and considerations better. I was lucky that three of my best friends from Paris visited me last weekend for my birthday. A weekend on holiday in your own city. I really needed to see these girls again. I had not forgotten how fantastic they were but it was a nice confirmation again. We have made such a special friendship that it really goes deeper than just living in the same city for three months. Future plans, trips, etc. everything is planned in the 4 days that we were together. And the great thing about these plans is that, up until now, they always go ahead!
How scary the future, becoming an adult and making choices can be. With the right people at your side, everything falls into place. I have faith in that, maybe it takes a bit longer and it’s not the path most people take, but that’s totally fine!
Now I especially want to continue with the things I like! Writing, travelling, being the clown and further exploring opportunities that come my way in the coming period! In any case, I do not have to sit still!
